Wow, al die verhalen over toen men 21 was. Echt geweldig. En die foto's, ook zo leuk.
Jammer genoeg, kan ik me niet herrinneren of ik foto's heb van die tijd. En ik zou ze ook niet in kunnen scannen.
Maar het was wel de leeftijd dat ik kennis heb gemaakt met het quilten, en daar ben ik elke dag nog blij mee. En ook dat ik eindelijk, na 4 jaar werkeloosheid mijn eerste langdurige baan kreeg. bij de Bijenkorf in Amsterdam. Daar heb ik 8.5 jaar gewerkt.
Gisteravond met een aantal collega's naar Rotterdam geweest, om het sorteerproces te zien. Machines die in een paar seconden een poststuk kunnen lezen en van een oranje streepjescode voorzien en nog eens de postcode op je brief of kaart afdrukken, en vervolgens de juiste krat weet te vinden om naar het volgende sorteercentrum ( er zijn er 6 door het land ) gestuurd te worden. We mochten wel foto's maken, maar niet van de mensen die er werken, en er stond altijd wel iemand in beeld. Je kan moeilijk vragen of ze even opzij kunnen gaan omdat je zo nodig een foto wilt maken. Jammer.
De busreis met de collegas was ook leuk. We hebben heel wat af gelachen. En sommigen iets beter keren kennen. Toch de moeite waard
Groetjs, Irene
Ik geniet idd ook van de foto's van alle 21-jarigen die ik voorbij zie komen. Overigens heb ik ook geen scan-apparaat en heb gewoon een foto van de foto gemaakt. De kwaliteit is dan natuurlijk wel minder maar ach, het gaat om het idee.
BeantwoordenVerwijderenErg leuk lijkt me je uitstapje om te zien hoe de post gesorteerd wordt. Je hebt ook tv-programma's die laten zien hoe een product gemaakt wordt, daar kijk ik ook graag naar.
Groetjes, Suzanne
(hoe gaat het trouwens met je Miss YoYo? Bij mij ligt die even stil, ben nog steeds druk met de Huisjes)